Stan de Haas Fotografie
Als het paradijs...be
Middenin de Stille Zuidzee liggen de 118 paradijseilanden van Frans-Polynesië. Deze eilanden zijn omlijnd door witte, roze en zwarte zandstranden. Turquoise lagunes, getekend door kleurig koraal, piekerige bergen en een zwoel oerwoud. Frans-Polynesië staat synoniem voor paradijs. Frans-Polynesië bestaat uit vijf archipels die zich uitstrekken over 2000 kilometer. De Austral, Gambier, Marquesas, Society en Tuamotu Archipel. In de Society Archipel liggen wereldberoemd Tahiti en Bora Bora. Sinds jaar en dag heb ik deze reis voor me uit geschoven. Enerzijds vanwege de hoge prijs en anderzijds uit angst. Angst dat al het andere daarna gaat tegenvallen en ik ‘verpest’ ben door het ultieme paradijs. Een van mijn eerste werkgevers, heeft mij ruim 30 jaar geleden deze worst al voorgehouden: “Stan, mocht je ooit de kans krijgen om naar Bora Bora te gaan dan moet je dat zéker doen. Daar is de welstand gelijk aan die van Nederland maar dan in een paradijselijke omgeving van witte stranden en wuivende palmen, mooie mensen en prachtige muziek. Hier waan je jezelf in een zee van droomachtige luxe” Tja, en dan vlieg je naar Bora Bora! Vanuit de lucht zie je het atol al liggen en bij aankomst krijg je ook hier weer een bloemenkrans om je nek. Met een boot vaar je naar je uiteindelijk bestemming. Prachtige palmen markeren de vulkaan die ik al sinds klein kind op mijn netvlies heb staan. Als je even later op je eigen terras van je overwater bungalow geniet van een pinacolada in een kokosnoot dan wordt je overmand door het besef dat als er een paradijs bestaat, dit op Bora Bora moet zijn...
Corn Islands
Een van de meest bijzondere plekken in de Caraïben zijn waarschijnlijk wel de Corn Islands. Deze eilanden archipel bestaat uit slechts 2 eilanden; Big Corn en Little Corn en liggen zo'n slordige 70 km voor de kust van Nicaragua. Je moet er wel wat voor over hebben om hier te kunnen komen. Vanaf Amsterdam met de KLM een rechtstreekse vlucht naar Panama om vervolgens met Copa Airlines door te vliegen naar Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Hier wil je zo snel mogelijk weer weg want het is een stad die werkelijk niets te bieden heeft. Alleen de oude kathedraal is de moeite waard.. Omdat de WiFi op de Corn Islands zeer beperkt is heb ik bij aankomst in Managua voor $ 20,00 een simkaartje gekocht van Claro die garant staat voor goede connectie. De enige maatschappij die naar Corn Islands vliegt is La Costeña Airlines. Je hebt dan nog eerst een tussenlanding op Bluefields en na ruim een uur vliegen en $ 185,00 lichter, land je uiteindelijk op Big Corn Island. 2 keer per dag kan je met de panga van Big Corn naar Little Corn. Een panga is een grote sloep met 2 motoren die zo'n 40 personen met grote snelheid naar het andere eiland brengen. De combinatie van hoge golven door de overwegend ruwe zee en de grote snelheid zorgen voor een heus spektakel én een nat pak. Ik was hiervoor gewaarschuwd dus een poncho en een tabletje tegen zeeziekte maakten het een stukje comfortabeler. En dan kom je op Little Corn Island... rust! Haast, stress en hard werken; allemaal onbekende termen voor de eilandbewoners en dat maakt het een beetje Jamaicaans. Er zijn diverse hotelletjes op het eiland waar je kan verblijven vanaf $ 10,00 per nacht. Er is één 5-sterrenhotel op het eiland waar je voor $ 400,00 per nacht in een prachtige kamer met privé zwembad kan verblijven. Ik had dit hotel geboekt omdat hier het mooiste strand van het eiland is te vinden dit de enige plek is waar het strand dagelijks wordt schoongemaakt. Voor mij cruciaal om mooie tropische panoramafoto's te kunnen maken zonder gedoe. Mensen met allerlei nationaliteiten hebben zich op Little Corn Island gevestigd in artistieke enclaves en zelfgemaakte hutjes. Er zijn geen auto's toegestaan op het eiland en ik zou eerlijk gezegd ook niet weten hoe die hier zouden moeten rijden: er zijn geen wegen. Het enige wat je hier aantreft is een soort van verhard pad die zich lukraak door het eiland slingert. Een eiland waar je in anderhalf uur helemaal rond loopt. Door de aanwezigheid van grote aantallen kokospalmen ademt het eiland letterlijk kokos uit. Naast kokosnoten, wordt hier ook kokosolie, kokoskoeken, kokoscreme en kokosmelk aangeboden. Je kan het zo gek niet bedenken of er zit wel kokos in verwerkt. Je kan overal lekker eten en iedere dinsdag is het taco-tuesday bij the Lighthouse, een lokaal bar/restaurant die gerund wordt door 2 hippe Franse tweelingbroers op een mooie lokatie met een prachtig uitzicht over het eiland. De dagen die volgden heb ik gebruikt om te fotograferen, zowel boven- als onderwater maar door de harde wind die opstak was het onderwater vrij troebel. Doordat het weer omsloeg en stormachtig werd, werd er niet gevaren en ben ik noodgedwongen 2 langer op het eiland moeten blijven. Op de dag dat mijn terugvlucht was geboekt kon ik uiteindelijk om 06.00 uur met de boot naar Big Corn Island en nog nét de vlucht van 08.00 uur naar Managua halen.. dat was dus toch nog een spannend einde van een mooie trip!
De betoverende...Wadi
Met een rechtstreekse vlucht vlieg je in 8½ uur van Amsterdam naar Muscat, de hoofdstad van Oman. In 8½ uur ben je in een andere wereld. Een wereld van sprookjesachtige oases, ruige bergen, een ongerepte onderwaterwereld en een bovenal gastvrije bevolking. Ik had gekozen om in November deze trip te maken vanwege het zachte weer. In de zomer lopen de temperaturen overdag namelijk al snel op tot ver boven de 40 graden. Bij aankomst op de hypermoderne luchthaven heb je meteen door dat dit verre van een derde wereld land is. Binnen een uur zit je met je huurauto op de snelweg richting de stad. Niet zomaar een huurauto, een grote 4×4, want voor de mooiste ervaring moet je wel offroad. Reizen is namelijk buitengewoon goed te doen door Oman. Doel van deze reis was om van diverse oases (wadis) panoramafoto’s te maken. Daarnaast wilde ik in de woestijn bij bedoeïenen onder de sterrenhemel slapen en onderwater foto’s maken van het wrak Al Munasir. Een mooi gevarieerd programma wat ik in slechts 6 dagen moet voltooien. Ik maak standaard gebruik van maps.me, een navigatie app die geen gebruik maakt van mobiele data. Thuis had ik de kaart van Oman al gedownload en met zgn. pins de route uitgezet. Je kan je hotels vastleggen, bijzondere lokaties markeren en afstanden bepalen. Een must have voor iedere reiziger. Vooral in de woestijn is deze app onmisbaar wanneer er geen wegen zijn. Je rijdt dan richting je pin op de kaart naar de eindbestemming. Geweldig! Vergeet niet om wat lucht uit je banden te laten lopen voordat je de zandduinen ingaat. Met slappe banden kun je perfect door het rulle zand manoeuvreren wat met harde banden niet lukt. Op deze manier ben ik zonder problemen in het bush camp in Wahibi Sands aangekomen. Ik heb diverse Wadi’s bezocht waarvan Wadi Bani Khalid by-far de mooiste was. Een wadi is een rivierdal in een woestijn. Een groot deel van het jaar staat deze droog, behalve wanneer het regent. Wadi Bani Khalid is gelegen in een ruig berglandschap. De tocht door de Wadi leg je te voet en zwemmend af. In tegenstelling tot andere wadi’s staat hier nagenoeg altijd water in. Waterdichte tassen zijn dan ook onontbeerlijk om je uitrusting droog te houden. Een sprong in het frisse kristalheldere water en je kunt de hitte van de zon weer volop aan. Op de foto zie je het water van waaruit ik uiteindelijk een hoge resolutie panoramafoto heb gemaakt, door met statief en camera in het midden van het meertje te gaan staan. Een hele toer om niet te struikelen over de grote stenen onder water. Maar het resultaat was er dan ook naar! En dat is nou precies waarvoor ik het allemaal doe; mooie foto’s van prachtige landschappen op ongewone plekken ;)
La Caravelle beach in
Guadeloupe is een archipel van eilanden in de Caraïben die behoort tot Frankrijk en tot de Kleine Antillen worden gerekend. Het hoofdeiland Guadeloupe bestaat uit Basse-Terre en Grande-Terre. Tot nu toe is Guadeloupe nog vrij onbekend bij de Nederlandse toerist. De eilanden van Guadeloupe zijn stuk voor stuk parels met hagelwitte stranden, wuivende palmen en kristalhelder water. De lokale rum is werkelijk heerlijk en de creoolse keuken is niet te versmaden. Voor mij was het mooiste strand La Caravelle beach bij ClubMed. De palmen staan verspreid over het gehele strand waarbij je het ideale vakantiegevoel krijgt. Hier is het niet moeilijke om een mooie foto te maken..
Op zoek naar het...is
Rapa Nui oftewel Paaseiland... alleen de naam al laat het hart bij menig traveller sneller overslaan. Deze bestemming stond ook bij mij al heel lang hoog op mijn lijstje. Maar wat maakt deze bestemming dan zo bijzonder? Om te beginnen het isolement; een eilandje niet groter dan Texel op maar liefst 6 uur vliegen vanaf Chili. Het is het meest geïsoleerde eiland ter wereld: het dichtstbijzijnde bewoonde eiland, Pitcairn, ligt er 2075 km van verwijderd. Het eiland is vooral bekend door de honderden Moai (paaseilandbeelden) die hier te vinden zijn. Daar was het mij dan ook om te doen. Je voelt je als een kind in een snoepwinkel in dit grote openluchtmuseum. Doordat er zo weinig toeristen zijn is het een genot om ongestoord foto’s te kunnen maken zonder de altijd aanwezige ‘selfies people’. Een van mijn favoriete foto’s is deze panorama opname van de zonsopgang bij Ahu Tongariki. Deze Moai staat solitair opgesteld op enige afstand van de bekende opstelling van 15 Moai beelden. Juist hierdoor vertolkt deze foto voor mij het ultieme isolement...
Parels van Palau
Palau, een eilanden archipel behorend bij Micronesië, is niet echt bekend bij de gemiddelde toerist. Het is dan ook een hele tour om er te komen en er vliegen maar enkele luchtvaart maatschappijen op. Is het de moeite waard? Jazeker! Hier voel je je nog een echte reiziger en de bevolking is vriendelijk en gastvrij. Ik had op internet diverse foto’s gevonden van een rotsformatie in zee met een grote boog waar je onderdoor kon. Dààr moest ik naar toe! Ik had lokaal een schipper met bootje gehuurd en we vertrokken al vroeg naar ‘The Arch’. Het was maar een klein bootje en toen we eenmaal vanuit de lagunes in open zee kwamen, bleek dat de zee veel onstuimiger was dan gedacht. Na een kwartiertje besloten we toch maar om terug te keren. De dag erop; nieuwe rondes en nieuwe kansen. De wind was gaan liggen en de zee was rustig. Na 40 minuten varen bereikten we de rotsformatie. Het was een soort mini eiland inclusief begroeiing. Wat was dit een prachtig tafereel midden in de lagunes van Rock Islands. Ik heb vanuit allerlei hoeken en posities prachtige panoramafoto’s kunnen maken. Deze foto vind ik zelf écht een pareltje en vertolkt alles waar Palau voor staat!
De oorspronkelijke...
In 2016 ging ik voor een fotoshoot opnieuw naar de Malediven, naar Mark Kouwenberg, een oud collega duikinstructeur van mij die enkele jaren geleden is verhuisd naar Maradhoo. Dit eiland ligt in het Seenu Atoll, het meest zuidelijke atol van de Malediven! Op dit eiland leeft de lokale bevolking en er zijn géén resorts. Toeristen zie je er mondjesmaat. Het is ook groot (1500 meter lang en 500 meter breed) Het verkeer(!) bestaat voornamelijk uit brommertjes en af en toe een auto. Mark heeft er een pension voor zijn gasten, Aquaventure Manta Lodge geheten. Voor het eten heeft hij een deal gemaakt met lokaal restaurant Palm Village, het beste restaurant op het eiland. Hij ontvangt iedere week een tiental duikers die niet voor de luxe resorts komen maar voor de mooiste duikstek van de Malediven: Manta Point! Deze duikstek staat bekend om de vele mantaroggen. Maar ook diverse soorten haaien, waaronder de tijgerhaai(!) worden regelmatig gezien. Toen ik het eiland ging verkennen op zoek naar fotolocaties kwam ik op een strand dat letterlijk vol lag met afval en grote hoeveelheden plastic. Dit was zo’n trieste aanblik! Ik had natuurlijk ook al eerder gehoord over de problematiek rondom de plastic soep in de oceanen maar nu zag ik met eigen ogen wat voor een schade dit aanricht. Wat een ontgoocheling! Mark vertelde me dat hij met grote regelmaat schoonmaak acties organiseert onder de lokale bevolking en ze helpt in het bewustwordings proces dat je niet alles zomaar in de zee kan dumpen. Maar hier kon ik natuurlijk niet de gewenste foto’s maken die ik voor ogen had. De volgende dag zijn we naar 2 aangrenzende eilandjes gevaren. Eerst naar een Canareef, een luxe resort en daarna naar een onbewoond eilandje. Enkele weken geleden was daar tijdens een flinke storm, zijn Dhoni boot gestrand. Mark wilde een plan de campagne maken om het schip terug naar Maradhoo te krijgen. Tijdens deze trip werden we vergezeld door tientallen dolfijnen en eenmaal aangekomen ontwaarde zich een paradijslijk plaatje voor me. Hier heb ik spontaan een prachtige fotoshoot kunnen doen en de resultaten sieren nu de wanden van zwembad Merwestein in Nieuwegein. Maar telkens als ik de foto’s zie, moet ik denken aan de vuilnisbelt op de Malediven. De regering heeft helaas meer oog voor het grote geld die de resorts met zich meebrengen dan voor de lokale problematiek van de bewoners. Wat zal er over 10 jaar nog over zijn van de oorspronkelijke Malediven?!
Het mysterie van de..
In februari 2018 waren mijn vrouw en ik in Jamaica voor een fotoshoot in opdracht van Tourist Board Jamaica en de Hilton Group. Er was een uitgekiend programma samengesteld wat ik graag met jullie wil delen. Jamaica is namelijk een eiland wat uitermate goed zelfstandig is te bereizen. Op het vliegveld hadden we een auto gehuurd en reden naar Jewel Grande Resort & Spa in Montego Bay. Dit nieuwe hotel is onderdeel van de Hilton Group en slechts 10 minuten verwijdert van het vliegveld. Na 2 overnachtingen zijn we vertrokken naar het westen van het eiland, richting Negril. Een rit van 2,5 uur. Hier hebben we voor het eerst kennis gemaakt met het relaxte Jamaica. Zoals een sunset bij Ricks Café en genieten van de klifduikers die van grote hoogtes de zee in duiken. Na 3 dagen ging de reis Oostwaarts via Montego Bay naar Ocho Rios. Na een geweldige mooie, 4 uur durende, roadtrip langs de kust arriveerden we bij ons hotel. Van hieruit kan je prachtige uitstapjes doen naar Dunns River Falls en Fern Gully. Ook hier zijn we weer 2 overnachtingen gebleven om daarna richting Port Antonio te rijden. De weg wordt die kant op steeds slechter (veel kuilen) maar ook steeds groener en bergachtig! Onderweg kan je Fire Fly, Somerset Falls en Rio Vista Mar aandoen als je wil. Persoonlijk vind ik deze hoek het mooiste stuk van Jamaica. De volgende ochtend hadden we een fotoshoot bij Reach Falls, een uurtje rijden van Port Antonio. Wat een goddelijke plek is dat zeg. Een absolute aanrader! De daarop volgende dag hebben we genoten van het mooiste strand van Jamaica: “Frenchman’s Cove”. De locatie is prachtig, een riviertje mondt uit in de zee. Je kan heerlijk zwemmen aan de oevers van het riviertje waar het water koeler is dan in de zee. Na de lunch bezochten we Monkey Island en de Blue Lagoon waar in 1980 de gelijknamige film is opgenomen met in de hoofdrollen Brooke Shields en Christopher Atkins. We hebben daar een raft gehuurd en ons langs de mooiste plekjes laten varen. We luisterden naar de sappige verhalen van onze gids over de bijzondere plekken rondom de Blue Lagoon. Dit was tevens onze laatste dag in Port Antonio. De volgende dag zijn we terug gereden naar Montego Bay waar we nog een overnachting hadden in Jewel Grande Resort & Spa. Dat was het einde van een prachtige week op Jamaica. Het eiland van reggea, zon, zee en héél veel lekker eten en drinken. Toen we weer in het vliegtuig zaten richting Amsterdam liet ik mijn gedachten nog eens gaan over het fenomeen “Blue Lagoon” Ik ben namelijk op diverse plekken geweest waarbij men claimt dat de Blue Lagoon daar is gefilmd?! Maar is dat ook werkelijk zo? Reden voor mij om thuis eens uit te zoeken hoe dat nou precies zit. Deze relatief makkelijke vraag laat zich echter iets moeilijker beantwoorden. Zo is op Nanuya Levu, een eiland dat bij Fiji hoort, de film grotendeels opgenomen. Het eiland is uitgekozen vanwege de vele flora & fauna en de mooie blauwe zee. Dit creëerde de ideale setting. Maar ook Saona Island in de Domincaanse Republiek en Olüdeniz Beach aan de Lycische kust van Turkije zijn bekend als filmlocatie voor de Blue Lagoon?! De film én titel spreken blijkbaar zó tot de verbeelding dat iedere scène uit deze film, opgenomen op welke plek dan ook, lokaal wordt geclaimd als dé belichaming van de Blue Lagoon. En zo heeft de ultieme vakantie op de ideale bestemming, inclusief de bijbehorende romantiek en avontuur, een naam gekregen.. De Blue Lagoon. Ik ben benieuwd of jullie ook plaatsen hebben bezocht die pretenderen als filmset te hebben gediend voor de Blue Lagoon. Het zou wel eens een interessante lijst kunnen worden…
Kamelenrace bij de...
Mijn zoon mocht dit jaar voor de eerste keer met mij mee als assistent voor een fotoshoot naar Jordanië. Ik zou daar panoramafoto’s gaan maken bij Petra en in de woestijn van Wadi Rum. Ons contact liep via ‘Film Production in Jordan’ die ons begeleidde. Net toen wij uit de woestijn terugkeerden zagen we dat er grote tenten en een podium werden opgebouwd. Een drietal passerende bedoeïenen vertelden ons dat in verband met de verjaardag van koning Abdullah (30 januari) de volgende ochtend een kamelenrace gehouden werd. Diverse bedoeïenenstammen vanuit de verre omtrek zouden daar aan mee doen. De race zou om 11.00 uur starten. Voor ons reden genoeg om de volgende ochtend terug te keren om dit spektakel mee te kunnen maken. Er deden naar schatting zo’n 25 kamelen aan de race mee die over een afstand van 5,8 km ging. De start was op een random plek in de woestijn en eindigde bij het opgebouwde tentenkamp. Bij de start hadden zich inmiddels naar schatting zo’n 70 terreinwagens verzameld, voornamelijk kingcaps afgeladen met opgetogen supporters en familieleden. Wij hadden zelf een Mitsubishi Pajero en onze gids/chauffeur had er erg veel zin in.. Na het startschot vertrokken niet alleen de kamelen, maar ook alle jeeps die lukraak meereden als een soort van rijdende tribunes! Schuddend en schreeuwend denderden de auto’s met de passagiers over het ruige terrein. Grote stofwolken vormden de contouren van deze bizarre groep. De aanblik deed me denken aan een scéne uit ‘Mad Max’ De kamelen galoppeerden in volle vaart over het parcours. De jockeys bereden de kamelen zonder zadel waardoor ze ongecontroleerd op de ruggen van de kamelen stuiterden, aangemoedigd door de rijdende menigte. Met een stok of zweep sloegen ze wild links en rechts op het achterwerk van hun kameel. Het was een wonder dat er niemand vanaf viel want dat zou catastrofale gevolgen hebben gehad met al die jeeps erom heen! Na het passeren van de groep sprongen we weer in de auto om vervolgens de hele meute weer in te halen zodat we opnieuw stelling konden nemen om weer foto’s te kunnen maken. Dit hebben we in totaal 3 x kunnen doen tot aan de finish. Schuimbekkend en uitgeput kwamen de eerste kamelen over de finish. De jockeys werden binnengehaald als ware helden door een uitsluitend mannelijke menigte. Er werden zelfs enkele pistoolschoten in de lucht afgevuurd! Maar niemand keek daar van op. Na de officiële toespraken van lokale hoogwaardigheidsbekleders volgden de prijsuitreikingen. De mannen droegen voornamelijk witte gewaden met op hun hoofd een tulband. (Keffiyeh) Het zag er prachtig uit. Na een uurtje werden de eerste kamelen al weer achter in de kofferbak gepropt om weer terug te keren naar hun kampement. Toen ook wij weer in onze auto stapten zagen we pas wat een puinhoop we tijdens de rit in onze auto hadden gemaakt. Door alle kuilen en bulten lagen koffers en proviand dusdanig door elkaar alsof de complete inhoud van de jeep door een blender was gegaan. Een onvergetelijke ervaring die illustreert hoe puur het leven in de woestijn is. En mijn zoon? Die heeft in een week meer meegemaakt dan thuis in een heel jaar;) Tip: plan je reis rondom een nationale feestdag zodat je ook getuige kan zijn van lokale festiviteiten vol cultuur en traditie.
Heerlijk vis eten op.
Met grote regelmaat struin ik het internet af om 'het perfecte plaatje' te kunnen ontdekken zodat ik weer mijn koffers kan pakken en erop uit kan. Ik doe dit beroepsmatig omdat ik panoramafoto's maak in extreem grote bestanden. Los van reissites zoals Columbus Travel, zoek ik ook op afbeeldingen onder vermelding van bijvoorbeeld 'tropical island' al dan niet in combinatie met 'wallpaper'. Zo kwam ik op enig moment uit op een foto van een piepklein huisje op een rots midden in zee. Nader speurwerk leerde me dat dit om een visrestaurant ging die luistert naar de naam "The Rock" Het eilandje ligt direct voor de oostkust van Zanzibar. Dit moest em worden en ik heb aansluitend een ticket geboekt naar Zanzibar. Een kleine tip tussendoor: Wat ik ook doe als het vliegtuig een tussenlanding maakt, is een stopover nemen zodat ik een lange reis in 2 etappes kan afleggen en vaak nog een nieuwe bestemming zie waar ik anders niet zo snel zou komen. Zo kwam ik in dit geval ook uit bij een stopover in Nairobi, Kenia. Het is dan wel van belang om vooraf te checken of er in het land politiek gezien iets op stapel staat want in mijn geval waren er presidentsverkiezingen gaande en was er zelfs een avondklok ingesteld! Ik lag in het Hilton met nog 3 andere gasten en we moesten binnenblijven.. Dit was voor mij weer een leerschool! Eenmaal in Zanzibar aangekomen heb ik bij de receptie van het hotel een auto gehuurd met chaufeur die mij kon begeleiden voor mijn trips. Het grote voordeel is dat zo’n man de weg kent én de taal spreekt. (Dit is ook nog eens goedkoper dan afzonderlijke toertjes boeken, dus ook geschikt voor toeristische reizigers) Op de website had ik veel reviews gevonden over het pitoreske restaurant “The Rock” en wat me duidelijk werd is dat gezien de populariteit vooraf reserveren zeer aan te raden is. Voor mij zat daar een klein risico in omdat het dan wél mooi weer moet zijn om mijn fotoshoot te kunnen doen. En ja hoor... bij aankomst op het eiland regende het de hele dag en ook de volgende dag die gepland stond voor een bezoek aan “The Rock”. Het restaurant ligt aan de Oostkant van het eiland en de meeste hotels liggen aan de Westkant.. In Zanzibar is een groot getijde verschil tussen eb en vloed. Probeer op getijdetabellen vooraf te achterhalen wanneer het op de dag van boeking hoog water is want anders kan je naar het eilandje lopen en dan is er niets aan! Gelukkig was het in mijn geval vloed en werd ik met een bootje naar het restaurant gebracht. Dat is op zich al een beleving omdat er hoge golven waren die aanleggen bemoeilijkten. Het eten is er fantastisch en de sfeer is middeleeuws te noemen; zonder stroom met kaarsjes op de tafel. En de foto? Ondanks de regen is het resultaat erg sfeervol. In plaats van een tropisch plaatje is het een surrealistische foto geworden die volgens mij tot de verbeelding spreekt..
Heaven on earth
El Nido staat bekend als backpackers plaats op het eiland Palawan. Het wordt gerekend tot het mooiste eiland van de Filipijnen en volgens insiders van de hele wereld. Omdat ik voor mijn werk foto’s moeten kunnen maken zonder mensen erop, sloeg de schrik me om het hart toen ik de vele bootjes klaar zag liggen in de haven van El Nido. Toen ik hiernaar informeerde bleek dat iedere ochtend om 09.00 uur de boten vol met toeristen op excursie gaan naar de prachtige eilanden in de omgeving volgens vaste routes. Deze excursies worden aangeduid met toer A,B, C of D. Het was niet moeilijk om een lokale visser bereid te krijgen om een zelfde toer voor mij privé te verzorgen maar dan om 07.30 uur. Het is natuurlijk iets duurder dan met tienen op een boot maar dan heb je wel een toptrip! Op deze manier lukte het me om de grote groepen steeds voor te blijven zodat ik de maagdelijke eilandjes kon fotograferen. De foto die ik heb uitgekozen is gemaakt op ‘hidden beach’ waar de schipper een heerlijke vis van de gril met groenten als lunch voor me maakte. Hier voelde ik me als God in Frankrijk..